Dinsdag 7 mei 2013
Terneuzen - Axel - Terneuzen
Terneuzen - Axel - Terneuzen
🗺 Kaart
🚣 Samenvatting
- Gevaren afstand: 14,49 km
📍Waterwegen
Varen op de
Otheensche Kreek
📷 Beelden en verslag
Peddeltocht nr.62.
Net als peddeltocht nr. 61 opnieuw een primeur, m'n eerste tocht in Zeeuws-Vlaanderen.
Het zou een -voor mij ook nog- onbekend water worden: de Otheensche Kreek.
Een zoektocht op internet bracht weinig op, wel dat deze kreek door de zachte waterrecreant bevaren mag worden.
Via de kaartendienst van Google Maps had ik gepland om ter hoogte van het wijkje aan de Vrijheidslaan het water op te gaan.
Toen ik 'n plaatsje gevonden had voor de wagen en 'n steigertje om het water op te kunnen kwam er echter een man op me af, die me zei dat te water gaan op deze plaats niet toegelaten is.
Hij wees me op een instapmogelijkheid ter hoogte van het haventje aan de Notoneeweg.
Kajakvaren op de kreek bleek inderdaad geen probleem, echter kon hij mij niet verduidelijken tot waar ik de kreek zou mogen opvaren.
Even opnieuw de boot vastgemaakt, 'n stukje omrijden en inderdaad, aan het haventje kan je makkelijk (gratis) de wagen parkeren en het water op met de kajak.
De Otheens(ch)e Kreek is 'n erg mooi water, zelfs zwemmen is er toegelaten.
Zwemmen leek me nog even te koud, bij m'n terugkomst zouden er toch mensen in het water aan het spelen zijn!
Aanvankelijk, bij de start aan de jachthaven, is de Kreek nog erg breed.
Ik vaarde de Kreek op richting Kraanbrug, waar het lawaai van het passerende wegverkeer even de rust op het water overstemt.
Voorbij de Kraanbrug wordt de Kreek weer zowat even breed als ervoor.
Ik had de satellietbeelden goed bestudeerd en wist dat ik voorbij de Kraanbrug de eerste inham aan de westoever moest opvaren.
Dit is de Spui- en Bronkreek.
Tot enkele jaren geleden bleek deze prachtige kreek nog zwaar vervuild, nu is ze gebaggerd en de giftige bodem is gesaneerd.
Gelukkig want -ook- deze kreek is een pareltje om te bevaren.
Onderweg varend langs enkele mooie boothuisjes, keurig aangelegde -maar helaas privé- terrasjes aan het water, passerend onder een heuse -ook privé- hangbrug (!) en ook een primeur: de eerste ontmoeting met een struisvogel langs het water!
Na zo 'n goede 7 kilometer gevaren te hebben, loopt de kreek dood op een stuwencomplex ter hoogte van de Buthdijk (N686 provinciale weg). Hier gaat de Spuikreek (via 'n verschil van zo'n 20 centimeter via de stuw) over in de Axelsche Kreek. Aan de oostelijke oever, vlak voor de stuw kan je je kajak uit het water trekken met het nodige klimwerk.
Bovenop de dijk blijken er 'n heleboel borden te staan die het varen op deze Axelsche Kreek verbieden.
Jammer.
Onderstaand is 'n kaartje uit een een studie van het bureau "Grontmij" in opdracht van de provincie Zeeland.
Net als peddeltocht nr. 61 opnieuw een primeur, m'n eerste tocht in Zeeuws-Vlaanderen.
Het zou een -voor mij ook nog- onbekend water worden: de Otheensche Kreek.
Een zoektocht op internet bracht weinig op, wel dat deze kreek door de zachte waterrecreant bevaren mag worden.
Via de kaartendienst van Google Maps had ik gepland om ter hoogte van het wijkje aan de Vrijheidslaan het water op te gaan.
Toen ik 'n plaatsje gevonden had voor de wagen en 'n steigertje om het water op te kunnen kwam er echter een man op me af, die me zei dat te water gaan op deze plaats niet toegelaten is.
Hij wees me op een instapmogelijkheid ter hoogte van het haventje aan de Notoneeweg.
Kajakvaren op de kreek bleek inderdaad geen probleem, echter kon hij mij niet verduidelijken tot waar ik de kreek zou mogen opvaren.
Even opnieuw de boot vastgemaakt, 'n stukje omrijden en inderdaad, aan het haventje kan je makkelijk (gratis) de wagen parkeren en het water op met de kajak.
De Otheens(ch)e Kreek is 'n erg mooi water, zelfs zwemmen is er toegelaten.
Zwemmen leek me nog even te koud, bij m'n terugkomst zouden er toch mensen in het water aan het spelen zijn!
Aanvankelijk, bij de start aan de jachthaven, is de Kreek nog erg breed.
Ik vaarde de Kreek op richting Kraanbrug, waar het lawaai van het passerende wegverkeer even de rust op het water overstemt.
Voorbij de Kraanbrug wordt de Kreek weer zowat even breed als ervoor.
Ik had de satellietbeelden goed bestudeerd en wist dat ik voorbij de Kraanbrug de eerste inham aan de westoever moest opvaren.
Dit is de Spui- en Bronkreek.
Tot enkele jaren geleden bleek deze prachtige kreek nog zwaar vervuild, nu is ze gebaggerd en de giftige bodem is gesaneerd.
Gelukkig want -ook- deze kreek is een pareltje om te bevaren.
Onderweg varend langs enkele mooie boothuisjes, keurig aangelegde -maar helaas privé- terrasjes aan het water, passerend onder een heuse -ook privé- hangbrug (!) en ook een primeur: de eerste ontmoeting met een struisvogel langs het water!
Na zo 'n goede 7 kilometer gevaren te hebben, loopt de kreek dood op een stuwencomplex ter hoogte van de Buthdijk (N686 provinciale weg). Hier gaat de Spuikreek (via 'n verschil van zo'n 20 centimeter via de stuw) over in de Axelsche Kreek. Aan de oostelijke oever, vlak voor de stuw kan je je kajak uit het water trekken met het nodige klimwerk.
Bovenop de dijk blijken er 'n heleboel borden te staan die het varen op deze Axelsche Kreek verbieden.
Jammer.
Onderstaand is 'n kaartje uit een een studie van het bureau "Grontmij" in opdracht van de provincie Zeeland.
In dit rapport lezen we:
"De watersport is al jaren een stabiele en gestaag groeiende bedrijfstak. Samen met de algemeen toenemende wens van de toeristische consument naar beleving, ontstaat er behoefte aan uitdagende belevenissen en mooie vaargebieden. Dit is terug te zien in diverse ontwikkelingen in de watersport in verschillende Europese regio’s. Zo zijn bijvoorbeeld de oude Engelse en Schotse kanalen in glorie hersteld, werken jachthavens langs de Noordzee samen, verbeteren Friesland en Zuid-Holland hun vaargebieden, en wordt de ontsluiting in en naar Noord-Frankrijk verbeterd.
Ontwikkeling van watersport biedt kansen voor de regio. Door het creëren of terugbrengen van (oude en/of grensoverschrijdende) vaarroutestructuren worden nieuwe verbindingen gemaakt. Deze nieuwe verbindingen brengen nieuwe economische ontwikkelingen met zich mee. Enerzijds omdat ze hard nodig zijn en anderzijds doordat er nieuwe kansen ontstaan.
Met deze aandacht voor watersport en de behoefte aan beleving biedt dat veel kansen voor de Delta als watersportgebied (Zuid-Holland, Brabant, Zeeland en Vlaanderen). In het bijzonder biedt het veel kansen voor een grensstreek als Zeeuws-Vlaanderen, want niet alleen zijn er hier vroegere (water)structuren die kunnen worden ontdekt, maar ook de diverse hedendaagse kwaliteiten. En dat in een aantrekkelijk gebied: een afwisselende overgang van water en land, Zeeland en Vlaanderen. Een vaar- routenetwerk vergroot daarmee tevens het recreatief-toeristisch product van de regio en de Delta."
En inderdaad, zeker voor kajak- en kanovaart zijn er maar een miniem aantal investeringen nodig.
De belangrijkste zijn het voorzien van de nodige overdraagplaatsen en het ruimen van de vaargeul wanneer deze overwoekerd dreigt te raken door plantengewas of door onvoorziene hindernissen (zwerfvuil, een omgevallen boom, ...)
Mits het instellen van goede afspraken en het sanctioneren van individuen die er zich niet aan aanpassen is zachte waterrecreatie immers een meerwaarde voor de natuur, iets wat de vele belangengroepen helaas niet begrijpen, waardoor kajakvaart op deze Axelsche Kreek (en de vele andere potentiële vaarwaters in Zeeuws-Vlaanderen) verboden is.
Kajakvaarders kunnen bijvoorbeeld de woekering van exotische planten/dieren of zwerfvuil signaleren, brengen door het peddelen zuurstof in het water, richtten (mits het hanteren van instapplaatsen) geen schade aan de omgeving, maken doorgaans minder lawaai dan voetgangers of fietsers, etc...
Jammer dus...
Rechtsomkeer dan maar weer, richting Terneuzen.
Het zonnetje bleek al flink te branden en thuisgekomen zou ik inderdaad merken dat ik een lichte zonnebrand op m'n schouders te pakken heb.
Hardleers Hans, met al de voorbije tochten zou je toch beter moeten weten!
Tssss...
Een aangenaam tochtje, zeker voor herhaling vatbaar!
"De watersport is al jaren een stabiele en gestaag groeiende bedrijfstak. Samen met de algemeen toenemende wens van de toeristische consument naar beleving, ontstaat er behoefte aan uitdagende belevenissen en mooie vaargebieden. Dit is terug te zien in diverse ontwikkelingen in de watersport in verschillende Europese regio’s. Zo zijn bijvoorbeeld de oude Engelse en Schotse kanalen in glorie hersteld, werken jachthavens langs de Noordzee samen, verbeteren Friesland en Zuid-Holland hun vaargebieden, en wordt de ontsluiting in en naar Noord-Frankrijk verbeterd.
Ontwikkeling van watersport biedt kansen voor de regio. Door het creëren of terugbrengen van (oude en/of grensoverschrijdende) vaarroutestructuren worden nieuwe verbindingen gemaakt. Deze nieuwe verbindingen brengen nieuwe economische ontwikkelingen met zich mee. Enerzijds omdat ze hard nodig zijn en anderzijds doordat er nieuwe kansen ontstaan.
Met deze aandacht voor watersport en de behoefte aan beleving biedt dat veel kansen voor de Delta als watersportgebied (Zuid-Holland, Brabant, Zeeland en Vlaanderen). In het bijzonder biedt het veel kansen voor een grensstreek als Zeeuws-Vlaanderen, want niet alleen zijn er hier vroegere (water)structuren die kunnen worden ontdekt, maar ook de diverse hedendaagse kwaliteiten. En dat in een aantrekkelijk gebied: een afwisselende overgang van water en land, Zeeland en Vlaanderen. Een vaar- routenetwerk vergroot daarmee tevens het recreatief-toeristisch product van de regio en de Delta."
En inderdaad, zeker voor kajak- en kanovaart zijn er maar een miniem aantal investeringen nodig.
De belangrijkste zijn het voorzien van de nodige overdraagplaatsen en het ruimen van de vaargeul wanneer deze overwoekerd dreigt te raken door plantengewas of door onvoorziene hindernissen (zwerfvuil, een omgevallen boom, ...)
Mits het instellen van goede afspraken en het sanctioneren van individuen die er zich niet aan aanpassen is zachte waterrecreatie immers een meerwaarde voor de natuur, iets wat de vele belangengroepen helaas niet begrijpen, waardoor kajakvaart op deze Axelsche Kreek (en de vele andere potentiële vaarwaters in Zeeuws-Vlaanderen) verboden is.
Kajakvaarders kunnen bijvoorbeeld de woekering van exotische planten/dieren of zwerfvuil signaleren, brengen door het peddelen zuurstof in het water, richtten (mits het hanteren van instapplaatsen) geen schade aan de omgeving, maken doorgaans minder lawaai dan voetgangers of fietsers, etc...
Jammer dus...
Rechtsomkeer dan maar weer, richting Terneuzen.
Het zonnetje bleek al flink te branden en thuisgekomen zou ik inderdaad merken dat ik een lichte zonnebrand op m'n schouders te pakken heb.
Hardleers Hans, met al de voorbije tochten zou je toch beter moeten weten!
Tssss...
Een aangenaam tochtje, zeker voor herhaling vatbaar!
❗️Opgelet
👨💻 Gelijkende peddeltochten
Lees de disclaimer!
Contacteer me alsjeblieft als je mijn foto's wenst te gebruiken. Please contact me for using my pictures. |