Donderdag 9 januari 2014
Lippelo - Ruisbroek
Gevaren afstand: 14,09 km
Varen op de
Kajaktocht nummer 67 en de eerste van 2014.
Omdat ik enkele dagen later een tocht op de Vliet zou organiseren en Frank deze latere datum niet zou kunnen deelnemen vroeg hij me om vandaag al eens een testvaart te organiseren.
En zo...
Frank zijn wagen parkeerden we eerst aan het eindpunt te Ruisbroek; het pomphuis aan het Zeekanaal Brussel/Schelde.
Nadien ging het met mijn wagen en de duo-kajak op het dak naar het beginpunt.
Niet voor we eerst onderweg even rond gereden hadden om twee lage bruggen over de Vliet te checken.
Dat checken was zeker nuttig maar bleek overbodig.
Het waterniveau van de Vliet stond hoog genoeg voor een peddeltochtje, laag genoeg om deze bruggen onderdoor te kunnen.
Onderweg vroeg ik Frank of hij 't zag zitten om even verder stroomopwaarts het water op te gaan.
Bij de eerste tocht op de Vliet waren we immers vertrokken aan de kruising met de gewestweg ter hoogte van Lippelo.
Probleem is dat we er niet uit konden, aan de andere kant van deze gewestweg; dat wordt dus even omdragen.
Dit omdragen via "Lippelodorp" en de "Doelstraat" bleek nog mee te vallen, een afstand van 350m (=de oranje lijn op de kaart).
We vonden een instapplaats ter hoogte van Kruisheide 'n goede 2 kilometer verder naar het zuiden met de wagen.
Een beetje klauterwerk maar al spoedig zaten we OP de kajak (sit on top, weet je wel).
De Vliet heet hier "Grote Molenbeek" maar dat "Grote" is erg relatief.
In de zomer hier varen kan je wel vergeten, nu heeft de "rivier" de absolute minimumbreedte dankzij de neerslag van de voorbije dagen.
Met een lange kajak kan je 't ook vergeten om hier te varen, de bochten zijn talrijk en erg kort.
Het is opletten om met de uiteinden van de kajak de oever niet te raken bij het manoeuvreren.
Uiteindelijk bleek dit extra stukje bevaren wel avontuurlijk maar ook lastig door 2 hindernissen.
Een omgevallen boomstam en een té laag brugje maakte dat we tweemaal uit onze boot moesten.
Een heel gedoe dat samen met de boot toch zo'n halve kilometer omdragen én de drukke gewestweg oversteken maakt dat -zeker met 'n groep- dit stukje Vliet bevaren niet zo interessant is.
Enfin, met het nodige ploeteren door de modder en het nodige klauterwerk zaten we 'n tijd later weer op de boot om nu het langste traject te bevaren dat we 2 jaar geleden met de kajakclub KajakTem ook al eens gedaan hadden.
Helaas zouden de weergoden ons vanaf nu niet gunstig meer gezind zijn, want we kregen een flinke bui op onze nek, die zou aanhouden tot in Puurs.
En merkwaardig, letterlijk middle in the nowhere kwamen we nog een wandelaar tegen die even verbaasd keek als wij naar hem.
Een wandelaar, hier? Kajakkers, hier?
Door al het klauterwerk en het plonswerk stond er inmiddels een laagje water in de boot, dat niet wegvloeide doordat de vloeigaten in de boot dichtgestopt waren en ik de stop niet los kreeg.
Ik stelde Frank voor om onderweg nog even te stoppen om de boot even te kantelen maar we vonden onderweg nergens een geschikte stopplaats.
Dan maar door tot het eindpunt, wat we tegen de scherming en 'n goede 2uur en 44 minuten later bereikten.
Nog flink wat om en weer rijden om de auto op te halen aan het vertrekpunt en nadien de boot aan het eindpunt.
Maar dat hoort er nu eenmaal bij.
Deze kajaktocht op de Vliet verliep weer zonder onoverkomelijke problemen maar wel met flink wat klauterwerk en modderploeteren.
Dat wordt kledij kuisen thuis!
Omdat ik enkele dagen later een tocht op de Vliet zou organiseren en Frank deze latere datum niet zou kunnen deelnemen vroeg hij me om vandaag al eens een testvaart te organiseren.
En zo...
Frank zijn wagen parkeerden we eerst aan het eindpunt te Ruisbroek; het pomphuis aan het Zeekanaal Brussel/Schelde.
Nadien ging het met mijn wagen en de duo-kajak op het dak naar het beginpunt.
Niet voor we eerst onderweg even rond gereden hadden om twee lage bruggen over de Vliet te checken.
Dat checken was zeker nuttig maar bleek overbodig.
Het waterniveau van de Vliet stond hoog genoeg voor een peddeltochtje, laag genoeg om deze bruggen onderdoor te kunnen.
Onderweg vroeg ik Frank of hij 't zag zitten om even verder stroomopwaarts het water op te gaan.
Bij de eerste tocht op de Vliet waren we immers vertrokken aan de kruising met de gewestweg ter hoogte van Lippelo.
Probleem is dat we er niet uit konden, aan de andere kant van deze gewestweg; dat wordt dus even omdragen.
Dit omdragen via "Lippelodorp" en de "Doelstraat" bleek nog mee te vallen, een afstand van 350m (=de oranje lijn op de kaart).
We vonden een instapplaats ter hoogte van Kruisheide 'n goede 2 kilometer verder naar het zuiden met de wagen.
Een beetje klauterwerk maar al spoedig zaten we OP de kajak (sit on top, weet je wel).
De Vliet heet hier "Grote Molenbeek" maar dat "Grote" is erg relatief.
In de zomer hier varen kan je wel vergeten, nu heeft de "rivier" de absolute minimumbreedte dankzij de neerslag van de voorbije dagen.
Met een lange kajak kan je 't ook vergeten om hier te varen, de bochten zijn talrijk en erg kort.
Het is opletten om met de uiteinden van de kajak de oever niet te raken bij het manoeuvreren.
Uiteindelijk bleek dit extra stukje bevaren wel avontuurlijk maar ook lastig door 2 hindernissen.
Een omgevallen boomstam en een té laag brugje maakte dat we tweemaal uit onze boot moesten.
Een heel gedoe dat samen met de boot toch zo'n halve kilometer omdragen én de drukke gewestweg oversteken maakt dat -zeker met 'n groep- dit stukje Vliet bevaren niet zo interessant is.
Enfin, met het nodige ploeteren door de modder en het nodige klauterwerk zaten we 'n tijd later weer op de boot om nu het langste traject te bevaren dat we 2 jaar geleden met de kajakclub KajakTem ook al eens gedaan hadden.
Helaas zouden de weergoden ons vanaf nu niet gunstig meer gezind zijn, want we kregen een flinke bui op onze nek, die zou aanhouden tot in Puurs.
En merkwaardig, letterlijk middle in the nowhere kwamen we nog een wandelaar tegen die even verbaasd keek als wij naar hem.
Een wandelaar, hier? Kajakkers, hier?
Door al het klauterwerk en het plonswerk stond er inmiddels een laagje water in de boot, dat niet wegvloeide doordat de vloeigaten in de boot dichtgestopt waren en ik de stop niet los kreeg.
Ik stelde Frank voor om onderweg nog even te stoppen om de boot even te kantelen maar we vonden onderweg nergens een geschikte stopplaats.
Dan maar door tot het eindpunt, wat we tegen de scherming en 'n goede 2uur en 44 minuten later bereikten.
Nog flink wat om en weer rijden om de auto op te halen aan het vertrekpunt en nadien de boot aan het eindpunt.
Maar dat hoort er nu eenmaal bij.
Deze kajaktocht op de Vliet verliep weer zonder onoverkomelijke problemen maar wel met flink wat klauterwerk en modderploeteren.
Dat wordt kledij kuisen thuis!
Lees de disclaimer!
Contacteer me alsjeblieft als je mijn foto's wenst te gebruiken. Please contact me for using my pictures. |