Maandag 5 januari 2015
Steenhuffel - Lippelo
Steenhuffel - Lippelo
🗺 Kaart
🚣 Samenvatting
- Gevaren afstand: 6,35 km
📍Waterwegen
Varen op de
Vliet
📷 Beelden en verslag
Zie bij 'Kaart", dit was de allereerste keer dat we dit traject vaarden!
Het is een tweestrijdigheid.
Enerzijds moet het water uiteraard hoog genoeg staan om er te kunnen op varen...
Anderzijds heb je deze waterstanden meestal enkel in de winter.
Als het koud en snel donker is.
Bovendien, bij veel water kan je wel peddelen op de Vliet maar kan je de bruggetjes (meestal) niet meer onderdoor.
Enerzijds moet het water uiteraard hoog genoeg staan om er te kunnen op varen...
Anderzijds heb je deze waterstanden meestal enkel in de winter.
Als het koud en snel donker is.
Bovendien, bij veel water kan je wel peddelen op de Vliet maar kan je de bruggetjes (meestal) niet meer onderdoor.
Vandaag maandag 5 januari 2015 -
jaar geleden - deden we een poging om van hogerop te vertrekken.
Hogerop was hier: de Watermolenstraat te Steenhuffel.
Even stroomafwaarts van de Diepensteynmolen, waarlangs je uiteraard niet peddelen kan.
We wisten dat we tot de verdwenen watermolen aan de Kruisheide nog minstens 1 hindernis hadden onderweg tijdens onze vaart.
De Herbodinnemolen.
Bij het verkennen daarnet kwamen we de (grond-)eigenaar tegen van deze molen.
Een vriendelijke kerel, die er uiteraard op stond om ons op voorhand te verwittigen als we een kajaktocht zouden plannen en ons daarbij over zijn terreinen zouden begeven.
Bij onze verkenning merkten we echter dat het veiliger en praktischer zou zijn, om even voor de Herbodinnemolen uit te stappen en ons via de straat tot net voorbij de (te) lage brug van de Kouterbaan/Maldersesteenweg te begeven om daar weer het water op te gaan.
Dan zouden we ons ook niet op zijn terrein hoeven te begeven.
Instappen ging heel vlot, de boot konden we knellen tegen de oever op uitstekend struikgewas.
Al spoedig kwamen we 'n brugje tegen dat twee weilanden langs beide oevers verbindt.
Dit bleek gelukkig hoog genoeg, we konden er probleemloos onderdoor bij deze hoge waterstand.
Ook de groene wandelbrug daarna volgend bleek hoog genoeg, zo hadden we ingeschat bij onze verkenning.
Een halve kilometer peddelen later, kwamen we aan de spoorwegbrug (eigenlijk eerder een tunneltje).
Dit was heel lastig om op voorhand te verkennen, maar toen we uiteindelijk na een halve safaritocht te voet aankwamen aan dit kunstwerk, bleek het helemaal gerenoveerd en erg ruim te zijn om erdoor te varen.
En zo bleek het ook effectief toen we hier met onze boot toe kwamen.
Even later kwamen we een voetgangersbrug tegen, die we bij onze verkenning niet hadden opgemerkt!
Gelukkig geen probleem, het bleek een zelfde groen exemplaar te zijn zoals de brug verder stroomopwaarts met een zelfde hoogte ten opzichte van de waterlijn.
Een kleine kilometer peddelen na de spoorwegtunnel kwamen we dan aan een grote massieve buis die over de rivier ligt.
Het signaal om net voor deze buis de boot uit het water te halen want iets verder stroomafwaarts bevindt zich dus de Herbodinnemolen.
Deze is absoluut té gevaarlijk om langs te varen!
Betonnen wanden, stroomversnelling en verval van 'n halve meter met te weinig diepgang en vooral te weinig hoogte om onder de betonnen platen veilig door te kunnen varen!
Even omdragen dus en dat kan makkelijk langs de gelijknamige straat Herbodin met weinig verkeer en op het einde even naar rechts via het vrijliggende fietspad van de Maldersesteenweg/Kouterbaan.
Dit omdragen ging voor ons vlot omdat we met z'n tweeën waren en omdat onze boot 'n klein wieltje in de staart had.
Het is zo'n 500 meter omdragen.
Je zou kunnen opteren om ook nog 'n karretje met je mee te nemen.
Maar dat maakt natuurlijk het omdragen aan de kleine hindernissen lastiger (nog meer gewicht en spullen) en vooral het onderdoor varen van de lage bruggetjes wordt nog moeilijker.
Wij hadden nu al problemen om met onze boot -en de bagageton erop- onder deze brugjes te kunnen varen!
Een karretje dat uit de boot steekt, zou allicht meer hinderen tijdens het varen dan dat het voor dit ene stukje van 500 meter omdragen nuttig van pas zou komen...
Even een pauze voor we weer het water op gingen.
Ook hier ging dit relatief vlot, hoewel iets moeilijker door modder en weinig houvast aan de oever.
Frank lag hier bijna het water in, toen de oever afbrokkelde op het moment dat hij wou instappen!
Het is zo'n anderhalve kilometer varen tot de volgende verwachte hindernis; de vernauwing aan de Kruisheide te Lippelo(stond hier vroeger een watermolen? ik heb het niet kunnen vinden op het web).
Althans, dat verwachtten we...
Onderweg bleek er immers nog een metalen voetgangersbrug te zijn, die toch te laag was om onderdoor te kunnen varen.
Even de boot onder deze brug doortrekken en wij klauteren over de brug...
Het uitstappen, omdragen en terug instappen aan de Kruisheide ging ook weer vlot.
De straat bevindt zich vlakbij en een betonnen paaltje dat we op de grond vonden bij de verkenning, bleek een goede houvast te bieden.
Instappen deden we, net als vorig jaar, weer via het metalen brugje over de rivier bij de meetinstallatie.
Teamwork.
Dit kleine stuk tot het eindpunt hadden we twee hindernissen verwacht.
Het werden er ook twee, maar niet diegene die we verwacht hadden.
Vorig jaar moesten we nog over 'n boom klauteren, die over het water gevallen was.
Deze bleek inmiddels geruimd, oef!
Door een onoplettendheid lag we toen opeens wel bijna in het water.
Ik vroeg even aan Frank die achterin de boot zat of 'm zich niet bezeerd had aan een overhangende braamtak.
Daarbij zag ik niet dat we onder een lage boom terecht kwamen en zat ik gekneld met mijn rechterarm onder m'n peddel en wankelden we daarbij net niet in het water!
Flink geschrokken en pijn in m'n rechterarm maar naderhand bleek het allemaal gelukkig nog mee te vallen.
Een waarschuwing dat 'n ongeluk steeds om de hoek kan loeren en oplettendheid altijd belangrijk blijft!
Vorig jaar hadden we een metalen brugje waar we niet onder door konden varen op dit traject.
Dit bleek er nog steeds te zijn maar op moment van dit schrijven zijn ze boven deze metalen brug een nieuwe voetgangersbrug aan het bouwen, hetgeen je ook op de foto's kan zien.
Helaas was de oude metalen brug nog niet verwijderd, waardoor we hier toch moesten omdragen.
Vorig jaar konden we ook het volgende stenen brugje onderdoor.
Dit bleek onverwacht nu niet te kunnen door de te hoge waterstand.
Alweer omdragen, iets wat gelukkig wel vlot ging door het stevige hekwerk op deze brug.
De boot trokken we onder deze brug door, daardoor hing het omdragen hier erg vlot.
En even later kwamen we dan toe aan ons eindpunt.
De brug van Lippelodorp.
Verbaasde wandelaars kwamen net te laat toe om de twee bijna-ongelukjes gade te slaan.
Uitstappen met de neus van de boot onder deze brug door, ging voor mij probleemloos.
Voor Frank was het iets moeilijker doordat bij hem de boot schuin lag onder deze brug.
Even leek het fout te gaan, doordat de boot verder onder de brug door schoof...
Maar snel handelen en teamwork verhinderde een nat pak.
Je zou verwachtten dat we dan onze boot en onze schaapjes op het droge hadden.
Maar ook hier ging het toch weer net even bijna fout.
Toen Frank aan de spanriem (die aan de boot vast hing) de boot uit het water sleurde, schoot de bevestiging van de draagriem van de boot opeens los!
Daarbij waggelde hij met ferme schreden achteruit in de modder, maar slaagde er nog net in om zich overeind te houden.
Een babbeltje met de aangekomen voorbijgangers, snel omkleden en de andere wagen gaan ophalen aan het beginpunt.
Onze boot legden we daarvoor even vast aan het eindpunt.
Met de twee wagens dan opnieuw naar Lippelo, waar we de boot oplaadden en terug huiswaarts gingen;
Jawel, de Vliet valt te bevaren vanaf Steenhuffel met 2 grote hindernissen: de Herbodinnemolen en de verdwenen molen aan de Kruisheide. Op beide plaatsen kan/mag je absoluut niet varen, de kans op ernstige verwondingen of knel geraken is erg groot!
De vele kleine hindernissen op dit traject maken wel dat deze kajaktocht niet voor iedereen weggelegd is.
Het ongerepte natuurschoon compenseert dit wel voor hen die tegen het vele omdragen en klauteren niet opzien.
Merci Frank voor het uitstekende teamwork!
De Herbodinnemolen.
Bij het verkennen daarnet kwamen we de (grond-)eigenaar tegen van deze molen.
Een vriendelijke kerel, die er uiteraard op stond om ons op voorhand te verwittigen als we een kajaktocht zouden plannen en ons daarbij over zijn terreinen zouden begeven.
Bij onze verkenning merkten we echter dat het veiliger en praktischer zou zijn, om even voor de Herbodinnemolen uit te stappen en ons via de straat tot net voorbij de (te) lage brug van de Kouterbaan/Maldersesteenweg te begeven om daar weer het water op te gaan.
Dan zouden we ons ook niet op zijn terrein hoeven te begeven.
Instappen ging heel vlot, de boot konden we knellen tegen de oever op uitstekend struikgewas.
Al spoedig kwamen we 'n brugje tegen dat twee weilanden langs beide oevers verbindt.
Dit bleek gelukkig hoog genoeg, we konden er probleemloos onderdoor bij deze hoge waterstand.
Ook de groene wandelbrug daarna volgend bleek hoog genoeg, zo hadden we ingeschat bij onze verkenning.
Een halve kilometer peddelen later, kwamen we aan de spoorwegbrug (eigenlijk eerder een tunneltje).
Dit was heel lastig om op voorhand te verkennen, maar toen we uiteindelijk na een halve safaritocht te voet aankwamen aan dit kunstwerk, bleek het helemaal gerenoveerd en erg ruim te zijn om erdoor te varen.
En zo bleek het ook effectief toen we hier met onze boot toe kwamen.
Even later kwamen we een voetgangersbrug tegen, die we bij onze verkenning niet hadden opgemerkt!
Gelukkig geen probleem, het bleek een zelfde groen exemplaar te zijn zoals de brug verder stroomopwaarts met een zelfde hoogte ten opzichte van de waterlijn.
Een kleine kilometer peddelen na de spoorwegtunnel kwamen we dan aan een grote massieve buis die over de rivier ligt.
Het signaal om net voor deze buis de boot uit het water te halen want iets verder stroomafwaarts bevindt zich dus de Herbodinnemolen.
Deze is absoluut té gevaarlijk om langs te varen!
Betonnen wanden, stroomversnelling en verval van 'n halve meter met te weinig diepgang en vooral te weinig hoogte om onder de betonnen platen veilig door te kunnen varen!
Even omdragen dus en dat kan makkelijk langs de gelijknamige straat Herbodin met weinig verkeer en op het einde even naar rechts via het vrijliggende fietspad van de Maldersesteenweg/Kouterbaan.
Dit omdragen ging voor ons vlot omdat we met z'n tweeën waren en omdat onze boot 'n klein wieltje in de staart had.
Het is zo'n 500 meter omdragen.
Je zou kunnen opteren om ook nog 'n karretje met je mee te nemen.
Maar dat maakt natuurlijk het omdragen aan de kleine hindernissen lastiger (nog meer gewicht en spullen) en vooral het onderdoor varen van de lage bruggetjes wordt nog moeilijker.
Wij hadden nu al problemen om met onze boot -en de bagageton erop- onder deze brugjes te kunnen varen!
Een karretje dat uit de boot steekt, zou allicht meer hinderen tijdens het varen dan dat het voor dit ene stukje van 500 meter omdragen nuttig van pas zou komen...
Even een pauze voor we weer het water op gingen.
Ook hier ging dit relatief vlot, hoewel iets moeilijker door modder en weinig houvast aan de oever.
Frank lag hier bijna het water in, toen de oever afbrokkelde op het moment dat hij wou instappen!
Het is zo'n anderhalve kilometer varen tot de volgende verwachte hindernis; de vernauwing aan de Kruisheide te Lippelo(stond hier vroeger een watermolen? ik heb het niet kunnen vinden op het web).
Althans, dat verwachtten we...
Onderweg bleek er immers nog een metalen voetgangersbrug te zijn, die toch te laag was om onderdoor te kunnen varen.
Even de boot onder deze brug doortrekken en wij klauteren over de brug...
Het uitstappen, omdragen en terug instappen aan de Kruisheide ging ook weer vlot.
De straat bevindt zich vlakbij en een betonnen paaltje dat we op de grond vonden bij de verkenning, bleek een goede houvast te bieden.
Instappen deden we, net als vorig jaar, weer via het metalen brugje over de rivier bij de meetinstallatie.
Teamwork.
Dit kleine stuk tot het eindpunt hadden we twee hindernissen verwacht.
Het werden er ook twee, maar niet diegene die we verwacht hadden.
Vorig jaar moesten we nog over 'n boom klauteren, die over het water gevallen was.
Deze bleek inmiddels geruimd, oef!
Door een onoplettendheid lag we toen opeens wel bijna in het water.
Ik vroeg even aan Frank die achterin de boot zat of 'm zich niet bezeerd had aan een overhangende braamtak.
Daarbij zag ik niet dat we onder een lage boom terecht kwamen en zat ik gekneld met mijn rechterarm onder m'n peddel en wankelden we daarbij net niet in het water!
Flink geschrokken en pijn in m'n rechterarm maar naderhand bleek het allemaal gelukkig nog mee te vallen.
Een waarschuwing dat 'n ongeluk steeds om de hoek kan loeren en oplettendheid altijd belangrijk blijft!
Vorig jaar hadden we een metalen brugje waar we niet onder door konden varen op dit traject.
Dit bleek er nog steeds te zijn maar op moment van dit schrijven zijn ze boven deze metalen brug een nieuwe voetgangersbrug aan het bouwen, hetgeen je ook op de foto's kan zien.
Helaas was de oude metalen brug nog niet verwijderd, waardoor we hier toch moesten omdragen.
Vorig jaar konden we ook het volgende stenen brugje onderdoor.
Dit bleek onverwacht nu niet te kunnen door de te hoge waterstand.
Alweer omdragen, iets wat gelukkig wel vlot ging door het stevige hekwerk op deze brug.
De boot trokken we onder deze brug door, daardoor hing het omdragen hier erg vlot.
En even later kwamen we dan toe aan ons eindpunt.
De brug van Lippelodorp.
Verbaasde wandelaars kwamen net te laat toe om de twee bijna-ongelukjes gade te slaan.
Uitstappen met de neus van de boot onder deze brug door, ging voor mij probleemloos.
Voor Frank was het iets moeilijker doordat bij hem de boot schuin lag onder deze brug.
Even leek het fout te gaan, doordat de boot verder onder de brug door schoof...
Maar snel handelen en teamwork verhinderde een nat pak.
Je zou verwachtten dat we dan onze boot en onze schaapjes op het droge hadden.
Maar ook hier ging het toch weer net even bijna fout.
Toen Frank aan de spanriem (die aan de boot vast hing) de boot uit het water sleurde, schoot de bevestiging van de draagriem van de boot opeens los!
Daarbij waggelde hij met ferme schreden achteruit in de modder, maar slaagde er nog net in om zich overeind te houden.
Een babbeltje met de aangekomen voorbijgangers, snel omkleden en de andere wagen gaan ophalen aan het beginpunt.
Onze boot legden we daarvoor even vast aan het eindpunt.
Met de twee wagens dan opnieuw naar Lippelo, waar we de boot oplaadden en terug huiswaarts gingen;
Jawel, de Vliet valt te bevaren vanaf Steenhuffel met 2 grote hindernissen: de Herbodinnemolen en de verdwenen molen aan de Kruisheide. Op beide plaatsen kan/mag je absoluut niet varen, de kans op ernstige verwondingen of knel geraken is erg groot!
De vele kleine hindernissen op dit traject maken wel dat deze kajaktocht niet voor iedereen weggelegd is.
Het ongerepte natuurschoon compenseert dit wel voor hen die tegen het vele omdragen en klauteren niet opzien.
Merci Frank voor het uitstekende teamwork!
🅿️ Praktisch
❗️Opgelet
👨💻 Gelijkende peddeltochten
Een jaar voor deze tocht vaarden we een overlappend traject vanaf de Kruisheide te Lippelo tot de monding in Ruisbroek.
Klik hier voor het verslag met beelden van deze tocht.
Klik hier voor het verslag met beelden van deze tocht.
ℹ️ Andere info
Lees de disclaimer!
Contacteer me alsjeblieft als je mijn foto's wenst te gebruiken. Please contact me for using my pictures. |