Dinsdag 22 september 2020
Leuven - Mechelen
Leuven - Mechelen
🗺 Kaart
🚣 Samenvatting
- Gevaren afstand: 33,74 km
📍Waterwegen
Varen op de
Dijle
📷 Beelden en verslag
Een klassieker.
Of dat zou het toch moeten zijn.
Varen op de Dijle van Leuven naar Mechelen.
Nochtans werd de Dijle een 250 tal jaar -sinds de aanleg van het Kanaal Leuven/Dijle helaas stiefmoederlijk behandeld.
Gelukkig heeft de overheid grote investeringen gedaan, onder impuls van de veranderende publieke opinie.
En ondermeer de Dijle is daardoor er enorm op vooruit gegaan.
Zowel qua waterkwaliteit als qua toegankelijkheid en bijhorende veiligheid.
Of dat zou het toch moeten zijn.
Varen op de Dijle van Leuven naar Mechelen.
Nochtans werd de Dijle een 250 tal jaar -sinds de aanleg van het Kanaal Leuven/Dijle helaas stiefmoederlijk behandeld.
Gelukkig heeft de overheid grote investeringen gedaan, onder impuls van de veranderende publieke opinie.
En ondermeer de Dijle is daardoor er enorm op vooruit gegaan.
Zowel qua waterkwaliteit als qua toegankelijkheid en bijhorende veiligheid.
Zoals hierboven te zien... dinsdagmorgen 22 september 2020,
jaar geleden, was het nog erg mistig!
Hierboven zou normaal een blik op de Zeeschelde moeten zijn, genomen vanuit een rijdende trein.
Juist...
Toch waren de weersvoorspellingen voor deze dag erg gunstig, zomers weertje met temperaturen die flirtten met de kaap van 77 graden Fahrenheit.
Of 25 graden van die meneer Anders Celcius, zo je wil.
Peddelen van A naar B, het vergt toch altijd flink wat planning en tijd.
En dat was nu ook niet anders.
Opnieuw waren we met 2 deelnemers, Frank en ik.
De vertrekplaats van deze tocht hadden we gisteren nog snel bepaald op "Tweewaters" te Leuven.
Parking vlakbij en een steiger of trap om het water van de Dijle op te geraken.
En vlot te bereiken per trein.
Enkel dat laatste bleek te kloppen.
Parking was er wel maar enkel betalend, Leuven weet je wel...
De bereikbaarheid was ook al niet te best door de vele kleine straatjes met paaltjes die een gevecht won tegen een lampje van de trailer.
Er bleek aan de officiële in-en uitstapplaats van deze officiële kanoroute geen trap, noch een steiger.
Niet getreurd, nog iets dichter bij de parking van een discount supermarkt aan de Tweewatersstraat waar de wagen met trailer even dubbel geparkeerd met knipperlichten stil stond, konden we ook te water gaan en daartoe moesten we niet zo ver stappen met boten en ander materiaal.
Snel onze "kajakkleding" aangetrokken en na het afladen van alle materiaal ging Frank de wagen met trailer even verderop in een overdekte betaalparking stallen.
En dat was nu ook niet anders.
Opnieuw waren we met 2 deelnemers, Frank en ik.
De vertrekplaats van deze tocht hadden we gisteren nog snel bepaald op "Tweewaters" te Leuven.
Parking vlakbij en een steiger of trap om het water van de Dijle op te geraken.
En vlot te bereiken per trein.
Enkel dat laatste bleek te kloppen.
Parking was er wel maar enkel betalend, Leuven weet je wel...
De bereikbaarheid was ook al niet te best door de vele kleine straatjes met paaltjes die een gevecht won tegen een lampje van de trailer.
Er bleek aan de officiële in-en uitstapplaats van deze officiële kanoroute geen trap, noch een steiger.
Niet getreurd, nog iets dichter bij de parking van een discount supermarkt aan de Tweewatersstraat waar de wagen met trailer even dubbel geparkeerd met knipperlichten stil stond, konden we ook te water gaan en daartoe moesten we niet zo ver stappen met boten en ander materiaal.
Snel onze "kajakkleding" aangetrokken en na het afladen van alle materiaal ging Frank de wagen met trailer even verderop in een overdekte betaalparking stallen.
Omstreeks 12u30 zaten we eindelijk op het water, 4 uur nadat ik thuis vertrokken was.
Tsja, kajakken vergt dus heel wat tijd, ook voor de organisatie ervan.
Tsja, kajakken vergt dus heel wat tijd, ook voor de organisatie ervan.
300 meter na ons vertrek ter hoogte van Tweewaters ging het al ondergronds door een lange donkere tunnel.
Je vaart eerst onder de "ring" -de straten Diestsevest en de Vuurkruisenlaan- en vervolgens ga je aansluitend onder de AB Inbev brouwerij. Ongeveer de helft van het terrein is ondertunneld, de andere helft vaar je opnieuw in een open bedding en ruik je uiteraard het brouwproces. Er wordt ook flink wat restwater van het brouwen geloosd, best vaar je wat meer aan de linkerkant wanneer je uit de tunnel vaart. De tunnel zelf kan overigens wat beangstigd zijn, niet iedereen is er fan van om door een donkere tunnel met 'zwart' water te moeten varen. Maar de praktijk viel bij ons goed mee. De tunnel is breed en relatief hoog waardoor het bevaren ervan veilig kan verlopen en waardoor er ook veel daglicht inviel bij ons. Je ziet letterlijk al heel snel licht aan het eind van de tunnel. Wel blijft het altijd opletten bij het varen, er lagen bij ons wat takken in de vaargeul. Dat is moeilijker te onderscheiden in het donker maar ook op de foto hieronder kan je het opmerken...
Je vaart eerst onder de "ring" -de straten Diestsevest en de Vuurkruisenlaan- en vervolgens ga je aansluitend onder de AB Inbev brouwerij. Ongeveer de helft van het terrein is ondertunneld, de andere helft vaar je opnieuw in een open bedding en ruik je uiteraard het brouwproces. Er wordt ook flink wat restwater van het brouwen geloosd, best vaar je wat meer aan de linkerkant wanneer je uit de tunnel vaart. De tunnel zelf kan overigens wat beangstigd zijn, niet iedereen is er fan van om door een donkere tunnel met 'zwart' water te moeten varen. Maar de praktijk viel bij ons goed mee. De tunnel is breed en relatief hoog waardoor het bevaren ervan veilig kan verlopen en waardoor er ook veel daglicht inviel bij ons. Je ziet letterlijk al heel snel licht aan het eind van de tunnel. Wel blijft het altijd opletten bij het varen, er lagen bij ons wat takken in de vaargeul. Dat is moeilijker te onderscheiden in het donker maar ook op de foto hieronder kan je het opmerken...
Uiteraard is het toch fijn om opnieuw -pas op hier komt een rijmpje- om uit de donkere tunnel te zijn.
Het zonlicht en de lichte stroming werken erg motiverend, we hebben immers -volgens onze inschatting op dat moment- zeker dertig kilometer te peddelen.
Dan is het goed dat de omstandigheden stuwend werken.
De foto's spreken voor zich, heerlijk nazomer weer op 22 september 2020!
Het zonlicht en de lichte stroming werken erg motiverend, we hebben immers -volgens onze inschatting op dat moment- zeker dertig kilometer te peddelen.
Dan is het goed dat de omstandigheden stuwend werken.
De foto's spreken voor zich, heerlijk nazomer weer op 22 september 2020!
Op de Dijle langs een oud industriepand op de terreinen van Varia-Pack Nv te Leuven...
Langs de grens van Leuven met Wilsele passeren we een reeks bruggen over de Dijle.
Onder elke brug zijn er wel wat golfjes maar telkens zijn deze ongevaarlijk bij oplettendheid.
Onder elke brug zijn er wel wat golfjes maar telkens zijn deze ongevaarlijk bij oplettendheid.
Voorbij Wilsele krijgt de Dijle haar natuurlijke uitstraling terug.
Vele beestjes vinden hier opnieuw een rustig plekje.
Hier een koppeltje zwanen die ons nauwlettend in de gaten hielden maar uiteindelijk toch bleven zitten tijdens en na onze passage...
Vele beestjes vinden hier opnieuw een rustig plekje.
Hier een koppeltje zwanen die ons nauwlettend in de gaten hielden maar uiteindelijk toch bleven zitten tijdens en na onze passage...
Na 8,5 kilometer en een dik uur later kwamen we aan, aan de watermolen van Rotselaar.
Hier maakt de Dijle een groot kunstmatig niveauverschil, maar dankzij de trap die de Vlaamse Overheid voorzien heeft kunnen we hier onze weg vlot vervolgen.
En dat is nodig ook omdat we nog 'dik' 20 kilometer moeten peddelen en omdat we verwachten dat ons tempo door vermoeidheid en door de afnemende stroming zal minderen.
Nog geen pauze hier dus.
Hier maakt de Dijle een groot kunstmatig niveauverschil, maar dankzij de trap die de Vlaamse Overheid voorzien heeft kunnen we hier onze weg vlot vervolgen.
En dat is nodig ook omdat we nog 'dik' 20 kilometer moeten peddelen en omdat we verwachten dat ons tempo door vermoeidheid en door de afnemende stroming zal minderen.
Nog geen pauze hier dus.
Stroomafwaarts van de stuw van de molen van Rotselaar worden de oevers langs de Dijle opnieuw hoger en hoger.
Een kleine 4 kilometer verder lieten we de Demer al achter ons.
Net voor de samenvloeiing van de Demer met de Dijle, heb je ook een beetje stroming op de Dijle.
Wederom, niks gevaarlijks... even opletten wel.
Net voor de samenvloeiing van de Demer met de Dijle, heb je ook een beetje stroming op de Dijle.
Wederom, niks gevaarlijks... even opletten wel.
6 kilometer later vaarden we onder deze prachtige nieuwe oude brug; de Hansbrug.
Te lezen op Wikipedia:
"De Oude Hansbrug of Hansbrug is een ijzeren ophaalbrug over de Dijle op de grens van de gemeenten Haacht en Keerbergen. De brug bestaat uit een vaste overspanning van 16,1 m en een beweegbare overspanning van 7,9 m. De breedte bedraagt 4 m. De brug is alleen geschikt voor fietsers en voetgangers.
...
Door de toenemende verkeersstroom werden de wachtrijen aan de Oude Hansbrug groter en groter. In 1957 werd 200 meter stroomopwaarts een Nieuwe Hansbrug in beton gebouwd voor het verkeer tussen Haacht en Keerbergen.
De Oude Hansbrug werd niet meer onderhouden, raakte in verval en zou ten slotte helemaal zijn weggeroest.
Op aandringen van de geschiedkundige kringen van Haacht en Keerbergen werd de brug op 16 maart 1998 als monument geklasseerd.
Een renovatie van de brug was al niet meer mogelijk. Daarom werd de brug in opdracht van de Vlaamse Overheid helemaal opnieuw gebouwd, met de originele materialen in de oorspronkelijke stijl van 1893. De kostprijs bedroeg 500.000 euro. In de nacht van 14 op 15 juni 2005 werden de nieuwe onderdelen per vrachtwagen aangevoerd, zodat ze op 15 juni met een grote kraan konden worden gemonteerd. Tijdens de jaarlijkse Hansbrugfeesten werd de brug op 27 augustus 2005 officieel ingehuldigd. De nieuwe Oude Hansbrug is enkel toegankelijk voor fietsers en voetgangers."
Dit verhaal heeft dus enorm veel overeenkomsten met de Koebrug in Stekene.
Op 1 heel belangrijk verschil: de Oude Koebrug is op het stort beland.
Hier is dit gelukkig -letterlijk op de valreep- net niet gebeurd.
Te lezen op Wikipedia:
"De Oude Hansbrug of Hansbrug is een ijzeren ophaalbrug over de Dijle op de grens van de gemeenten Haacht en Keerbergen. De brug bestaat uit een vaste overspanning van 16,1 m en een beweegbare overspanning van 7,9 m. De breedte bedraagt 4 m. De brug is alleen geschikt voor fietsers en voetgangers.
...
Door de toenemende verkeersstroom werden de wachtrijen aan de Oude Hansbrug groter en groter. In 1957 werd 200 meter stroomopwaarts een Nieuwe Hansbrug in beton gebouwd voor het verkeer tussen Haacht en Keerbergen.
De Oude Hansbrug werd niet meer onderhouden, raakte in verval en zou ten slotte helemaal zijn weggeroest.
Op aandringen van de geschiedkundige kringen van Haacht en Keerbergen werd de brug op 16 maart 1998 als monument geklasseerd.
Een renovatie van de brug was al niet meer mogelijk. Daarom werd de brug in opdracht van de Vlaamse Overheid helemaal opnieuw gebouwd, met de originele materialen in de oorspronkelijke stijl van 1893. De kostprijs bedroeg 500.000 euro. In de nacht van 14 op 15 juni 2005 werden de nieuwe onderdelen per vrachtwagen aangevoerd, zodat ze op 15 juni met een grote kraan konden worden gemonteerd. Tijdens de jaarlijkse Hansbrugfeesten werd de brug op 27 augustus 2005 officieel ingehuldigd. De nieuwe Oude Hansbrug is enkel toegankelijk voor fietsers en voetgangers."
Dit verhaal heeft dus enorm veel overeenkomsten met de Koebrug in Stekene.
Op 1 heel belangrijk verschil: de Oude Koebrug is op het stort beland.
Hier is dit gelukkig -letterlijk op de valreep- net niet gebeurd.
Na bijna 20 kilometer begon de honger toch wat te knagen.
Een vanop-het-water-toegankelijk terras heb je nergens op dit traject.
Of het is ons ontgaan.
En maar goed ook, want rekening houdend dat onze snelheid mindert door vermoeidheid en de afnemende stroming... dan zitten we nog maar een stukje voorbij de 'fysieke' helft.
Dus een hapje, extra drankje en on the road again...
Een vanop-het-water-toegankelijk terras heb je nergens op dit traject.
Of het is ons ontgaan.
En maar goed ook, want rekening houdend dat onze snelheid mindert door vermoeidheid en de afnemende stroming... dan zitten we nog maar een stukje voorbij de 'fysieke' helft.
Dus een hapje, extra drankje en on the road again...
Er zijn maar 2 bruggen over de Dijle tussen de Oude Hansbrug bij Haacht en de Bovensluis bij Mechelen.
Een goede indicatie voor de nog af te leggen afstand tot daar dus.
De eerste brug die we passeerden is de brug bij Rijmenam, na ongeveer 5 kilometer vanaf de Oude Hansbrug.
Een goede indicatie voor de nog af te leggen afstand tot daar dus.
De eerste brug die we passeerden is de brug bij Rijmenam, na ongeveer 5 kilometer vanaf de Oude Hansbrug.
🅿️ Praktisch
❗️Opgelet
- Denk er ook aan dat je altijd je zwemvest draagt (dat is verplicht!), de stroming kan verraderlijk zijn! Zelf ben ik bij een ander tochtje op de Dijle opeens ook volledig kopje onder gegaan en met wat moeite terug zelf in mijn boot geklauterd...
👨💻 Gelijkende peddeltochten
ℹ️ Andere info
Lees de disclaimer!
Contacteer me alsjeblieft als je mijn foto's wenst te gebruiken. Please contact me for using my pictures. |