Zaterdag 26 mei 2012
Gent - Gent (varen in lusvorm)
Gent - Gent (varen in lusvorm)
🗺 Kaart
🚣 Samenvatting
📍Waterwegen
📷 Beelden en verslag
M'n 54ste peddeltocht.
Uiteindelijk zouden we dan toch met 6 deelnemers zijn voor deze tocht.
Uiteindelijk zouden we dan toch met 6 deelnemers zijn voor deze tocht.
Uit de ervaring van m'n vorige tocht, met JP die we eigenlijk als verkenning deden voor deze tocht, bleek dat het iets makkelijker varen is, tegen de wijzers van de klok in.
Immers dan moet je wel telkens wel meer klimmen en klauteren bij het uitstappen aan de overdraagpunten, maar is het instappen wel 'n stuk makkelijker.
Een kwartier na het afgesproken uur aan de verzamelplaats stonden we nog steeds te wachten op de laatste deelnemer.
Een lastige keuze.
Wat te doen en vooral, hoe doen we het?
Immers, speciaal omdat er nog 'n 6de persoon wou mee gaan, heb ik op het laatste moment nog m'n eigen kajak geruild voor 'n duo-kajak.
Een heel gedoe want terug de aanhangwagen aanhaken, bij JP de boot gaan halen, wachten bij JP opdat er mij iemand even zou kunnen komen helpen opladen (want natuurlijk stond de duo-kajak helemaal onderaan)...
En om met 6 personen te kunnen gaan varen moesten we met twee wagens rijden, dus moest ik nog verschillende mensen contacteren om dit te regelen...
Haasten, lopen van hier naar daar, ... enfin niet leuk.
Om dan uiteindelijk te moeten opmerken dat al het voorgaande niet nodig was?
"Aaaaaargh!"
Om 'n oplossing te vinden belde ik onze voorzitter en onze secretaris op, maar beiden konden me niet helpen via de telefoon.
Dan maar snel met deelnemer Axel naar m'n thuis gereden, daar zou ik zelf even de nummer van deelnemer 6 opzoeken.
En als ik haar niet zou kunnen bereiken, zou Axel me even helpen om alweer de duo-boot om te ruilen voor m'n eigen solo-boot.
Gelukkig wist ik wél haar naam.
Ik kreeg haar snel te pakken via op haar mobiel nummer.
Blijkbaar had ze het verkeerde uur mee gekregen en was ze, in de veronderstelling dat we reeds vertrokken waren zonder haar, terug naar huis gegaan.
"Of ze het zag zitten om alsnog mee te gaan?"
Ja, dat zag ze zeker en dus pikten Alex en ik Myriam op aan haar woonplaats aan de andere kant van Temse.
Ondertussen probeerde ik de andere deelnemers te bellen dat alles in orde kwam, maar dat lukte ook niet.
Toen we toekwamen aan het station bleek er ook iemand van de deelnemers inmiddels even terug naar huis gereden te zijn want z'n zwemvest lag nog thuis.
En dan moesten de twee wagens nog tanken en kregen we nog telefoon of we nog ergens 'n krant konden gaan kopen.
Gek, dit begint te lijken op 'n opsomming van wat er allemaal fout kan lopen voorafgaand aan een peddeltocht.
Allez, 'n uur later zaten we dan toch eindelijk het water op, ter hoogte van de Snepkaai.
Met de eerste peddelslagen gleed de stress van de voorbije miserie al gelijk van de schouders.
Het weer was prachtig of eigenlijk gewoon perfect om te gaan varen.
Van 26°C in de schaduw tot 31°C onder de zon met een klein verfrissend briesje.
Spoedig bereikten we "De Bocht" aan de Leie.
Vorige week bij de verkenning van dit traject, samen met JP, vaarden we hier naar links, richting Watersportbaan/Coupure.
Opdat het overdragen iets makkelijker zou (moeten) zijn werd er geopteerd om het lusvormige traject "tegenwijzerszin" te varen.
Daarom vaarden we hier rechtdoor, verder de Leie af.
Na 'n goeie 3 kilometer peddelen met regelmatig passerende pleziervaart kwamen we in hartje centrum Gent uit.
Ondertussen passeerden ons regelmatig motorbootjes waarvan de meeste opvarenden in de ene hand 'n glas champagne of goedkope schuimwijn hielden en met de andere hand toch nog de moeite namen om even naar ons te zwaaien.
In hartje centrum passeerden we links (aan het begin van de Coupure) de Minerva-haven.
Even verderop "stroomafwaarts" de Leie ging het rechts de Ketelvest op.
Op Wikipedia lezen we over deze Ketelvest:
"De Ketelvest is een straat en waterloop in de Belgische stad Gent.
De waterloop vormt een kunstmatige verbinding tussen de Leie en de Schelde stroomopwaarts van de natuurlijke samenvloeiing.
De Ketelvest werd in de 11e eeuw gegraven als een soort slotgracht en vormt zo een van de grenzen rond het gebied dat nu de Gentse Kuip genoemd wordt.
Op het einde van de Ketelvest stond vroeger een stadspoort, die één van de vier toegangspoorten van de eerste stadsomwalling vormde.
Deze dubbele poort aan beide kanten van de Ketelvaart werd in 1777-1780 afgebroken."
Net op het einde van deze Ketelvest ging het even naar links, het doodlopende stuk Nederschelde op en daarbij vaarden we ook de overwelving van het François Laurentplein onderdoor.
Een leuke ontmoeting met een reiger die in het ondiepe water stond te zonnebaden en we maakten opnieuw rechtsomkeer door de overwelving om nu rechtdoor de Muinkschelde op te varen.
De Muinkschelde is een rechtgetrokken stuk Schelde, de oude loop van de Schelde vormde hier een moerassig gebied dat eind 19de eeuw helemaal verdwenen is.
Na dit stuk bevaren te hebben namen we een scherpe bocht naar links en peddelden we via de Afleiding van het Strop richting Franse Vaart.
De Franse Vaart is 'n afwateringskanaaltje van zowat 'n kilometer lang.
Ter hoogte van de Brusselsesteenweg is dit kanaaltje afgedamd en moeten de boten overgedragen worden.
Het moment om 'n eerste pauze in te lassen.
Achteraf gecheckt bleken we hier net-niet op de helft van het traject te zijn.
Het overdragen ging vlot, doordat iedereen mekaar hielp.
Even was er wat stress toen we 'n peddel mankeerden bij het overdragen...
Gelukkig was er Firmin die de peddel terug vond in het hoge gras.
De Franse Vaart komt na deze afdamming opnieuw uit in het "Afleiding van het Strop".
Deze afleiding loopt dan verder -via een tijsluis- uit in de Schelde.
Achter deze tijsluis -die buiten gebruik genomen is- begint de eigenlijke Schelde te stromen richting zee en passeert daarbij ook Temse.
De hele groep was al deze richting aan het uitvaren, toen ik hen wenkte om rechtsomkeer te maken.
Immers, we moeten hier de Visserij (=Schelde) opvaren om terug onze lus verder te vervolledigen.
Aan de oorspronkelijke samenvloeiing van de Leie en de Schelde, de huidige jachthaven Portus Ganda, moesten we alweer 'n tweede -en op deze tocht laatste- keer overdragen.
Dit om de -laatste- sluis op de Leie te "overbruggen".
Het overdragen is hier 'n stuk lastiger dan aan de Franse Vaart.
Zoals ik schreef in het verslag bij onze verkenningstocht 11 dagen geleden:
"Dit overdraagpunt bleek het lastigste van de hele tocht.
Het uitstappen stroomopwaarts voor de Sint-Jorissluis lukt redelijk.
Er is een drijvende steiger die niet te hoog is voor 'n kajak maar de trap is smal en kort.
Zeker op je eentje is het toch even sleuren aan de kajak om hem tot boven te krijgen.
Net stroomafwaarts voorbij de sluis is er niet direct een mogelijkheid om je boot weer op het water te krijgen.
Uitgerekend 370 meter verder (langs een smal gangpad) moet je de boten dragen tot de jachthaven Portus Ganda.
De vlottende steigers van de pleziervaart zijn afgesloten, maar je kan tot net voor het hek ervan ook op een drijvende steiger geraken.
Deze is iets hoger en daarom iets lastiger om terug in je kajak te geraken.
Hier zijn we met onze sit-on-tops natuurlijk ook weer in het voordeel!
Het is ook opletten, deze vlottende steiger "zweeft" boven het water, bij het instappen kan je kajak eronder door schuiven en dan is het gegarandeerd plons!"
Bovenstaande was dus nu ook weer het geval, alleen was het uitstappen aan de niet-afgesloten hoge steiger nu iets makkelijker dan er instappen.
Firmin pakte het slimmer aan en ging eruit via de lagere steigers van de jachthaven.
Probleem was wel dat deze door 'n hek afgesloten waren van onze steiger, maar ook hier paste onze ere-voorzitter een mouw aan.
Met de hulp van de andere deelnemers slaagde hij erin om rond dit hek te kruipen...
Na alweer deze 370 meter met de 4 boten gesjouweld te hebben en daarbij even gepauzeerd te hebben ging het opnieuw stroomopwaarts op de Leie.
Maar niet alvorens we op de Korenlei (overkant van de beroemde Graslei) de inwendige mens aangesterkt hadden.
Met een prachtige zonsondergang kwamen we zonder problemen aan ons beginpunt.
Een eigenaar van een plezierboot kon het niet appreciëren dat we in de buurt van zijn ligplaats onze boten uit het water wilden halen.
Dit omdat andere kajakvaarders schade aan z'n boot en z'n gangway hadden veroorzaakt.
Dat kan misschien zijn, maar daar hadden wij toch geen schuld aan?
Enfin, terug een stuk richting Gent gevaren en daar vonden we wel een mogelijkheid om aan de wal te geraken.
Eens te meer blijkt dat de kajaksport ook nood heeft aan duidelijke regels die verdraagzaamheid met andere "watergebruikers" garanderen en vooral dat de nochalance van sommige kajakvaarders, die het daarmee voor andere kajakvaarders verpesten, aan banden gelegd wordt.
Hoewel sommige mensen altijd reden tot klagen zullen hebben, natuurlijk!
Immers dan moet je wel telkens wel meer klimmen en klauteren bij het uitstappen aan de overdraagpunten, maar is het instappen wel 'n stuk makkelijker.
Een kwartier na het afgesproken uur aan de verzamelplaats stonden we nog steeds te wachten op de laatste deelnemer.
Een lastige keuze.
Wat te doen en vooral, hoe doen we het?
Immers, speciaal omdat er nog 'n 6de persoon wou mee gaan, heb ik op het laatste moment nog m'n eigen kajak geruild voor 'n duo-kajak.
Een heel gedoe want terug de aanhangwagen aanhaken, bij JP de boot gaan halen, wachten bij JP opdat er mij iemand even zou kunnen komen helpen opladen (want natuurlijk stond de duo-kajak helemaal onderaan)...
En om met 6 personen te kunnen gaan varen moesten we met twee wagens rijden, dus moest ik nog verschillende mensen contacteren om dit te regelen...
Haasten, lopen van hier naar daar, ... enfin niet leuk.
Om dan uiteindelijk te moeten opmerken dat al het voorgaande niet nodig was?
"Aaaaaargh!"
Om 'n oplossing te vinden belde ik onze voorzitter en onze secretaris op, maar beiden konden me niet helpen via de telefoon.
Dan maar snel met deelnemer Axel naar m'n thuis gereden, daar zou ik zelf even de nummer van deelnemer 6 opzoeken.
En als ik haar niet zou kunnen bereiken, zou Axel me even helpen om alweer de duo-boot om te ruilen voor m'n eigen solo-boot.
Gelukkig wist ik wél haar naam.
Ik kreeg haar snel te pakken via op haar mobiel nummer.
Blijkbaar had ze het verkeerde uur mee gekregen en was ze, in de veronderstelling dat we reeds vertrokken waren zonder haar, terug naar huis gegaan.
"Of ze het zag zitten om alsnog mee te gaan?"
Ja, dat zag ze zeker en dus pikten Alex en ik Myriam op aan haar woonplaats aan de andere kant van Temse.
Ondertussen probeerde ik de andere deelnemers te bellen dat alles in orde kwam, maar dat lukte ook niet.
Toen we toekwamen aan het station bleek er ook iemand van de deelnemers inmiddels even terug naar huis gereden te zijn want z'n zwemvest lag nog thuis.
En dan moesten de twee wagens nog tanken en kregen we nog telefoon of we nog ergens 'n krant konden gaan kopen.
Gek, dit begint te lijken op 'n opsomming van wat er allemaal fout kan lopen voorafgaand aan een peddeltocht.
Allez, 'n uur later zaten we dan toch eindelijk het water op, ter hoogte van de Snepkaai.
Met de eerste peddelslagen gleed de stress van de voorbije miserie al gelijk van de schouders.
Het weer was prachtig of eigenlijk gewoon perfect om te gaan varen.
Van 26°C in de schaduw tot 31°C onder de zon met een klein verfrissend briesje.
Spoedig bereikten we "De Bocht" aan de Leie.
Vorige week bij de verkenning van dit traject, samen met JP, vaarden we hier naar links, richting Watersportbaan/Coupure.
Opdat het overdragen iets makkelijker zou (moeten) zijn werd er geopteerd om het lusvormige traject "tegenwijzerszin" te varen.
Daarom vaarden we hier rechtdoor, verder de Leie af.
Na 'n goeie 3 kilometer peddelen met regelmatig passerende pleziervaart kwamen we in hartje centrum Gent uit.
Ondertussen passeerden ons regelmatig motorbootjes waarvan de meeste opvarenden in de ene hand 'n glas champagne of goedkope schuimwijn hielden en met de andere hand toch nog de moeite namen om even naar ons te zwaaien.
In hartje centrum passeerden we links (aan het begin van de Coupure) de Minerva-haven.
Even verderop "stroomafwaarts" de Leie ging het rechts de Ketelvest op.
Op Wikipedia lezen we over deze Ketelvest:
"De Ketelvest is een straat en waterloop in de Belgische stad Gent.
De waterloop vormt een kunstmatige verbinding tussen de Leie en de Schelde stroomopwaarts van de natuurlijke samenvloeiing.
De Ketelvest werd in de 11e eeuw gegraven als een soort slotgracht en vormt zo een van de grenzen rond het gebied dat nu de Gentse Kuip genoemd wordt.
Op het einde van de Ketelvest stond vroeger een stadspoort, die één van de vier toegangspoorten van de eerste stadsomwalling vormde.
Deze dubbele poort aan beide kanten van de Ketelvaart werd in 1777-1780 afgebroken."
Net op het einde van deze Ketelvest ging het even naar links, het doodlopende stuk Nederschelde op en daarbij vaarden we ook de overwelving van het François Laurentplein onderdoor.
Een leuke ontmoeting met een reiger die in het ondiepe water stond te zonnebaden en we maakten opnieuw rechtsomkeer door de overwelving om nu rechtdoor de Muinkschelde op te varen.
De Muinkschelde is een rechtgetrokken stuk Schelde, de oude loop van de Schelde vormde hier een moerassig gebied dat eind 19de eeuw helemaal verdwenen is.
Na dit stuk bevaren te hebben namen we een scherpe bocht naar links en peddelden we via de Afleiding van het Strop richting Franse Vaart.
De Franse Vaart is 'n afwateringskanaaltje van zowat 'n kilometer lang.
Ter hoogte van de Brusselsesteenweg is dit kanaaltje afgedamd en moeten de boten overgedragen worden.
Het moment om 'n eerste pauze in te lassen.
Achteraf gecheckt bleken we hier net-niet op de helft van het traject te zijn.
Het overdragen ging vlot, doordat iedereen mekaar hielp.
Even was er wat stress toen we 'n peddel mankeerden bij het overdragen...
Gelukkig was er Firmin die de peddel terug vond in het hoge gras.
De Franse Vaart komt na deze afdamming opnieuw uit in het "Afleiding van het Strop".
Deze afleiding loopt dan verder -via een tijsluis- uit in de Schelde.
Achter deze tijsluis -die buiten gebruik genomen is- begint de eigenlijke Schelde te stromen richting zee en passeert daarbij ook Temse.
De hele groep was al deze richting aan het uitvaren, toen ik hen wenkte om rechtsomkeer te maken.
Immers, we moeten hier de Visserij (=Schelde) opvaren om terug onze lus verder te vervolledigen.
Aan de oorspronkelijke samenvloeiing van de Leie en de Schelde, de huidige jachthaven Portus Ganda, moesten we alweer 'n tweede -en op deze tocht laatste- keer overdragen.
Dit om de -laatste- sluis op de Leie te "overbruggen".
Het overdragen is hier 'n stuk lastiger dan aan de Franse Vaart.
Zoals ik schreef in het verslag bij onze verkenningstocht 11 dagen geleden:
"Dit overdraagpunt bleek het lastigste van de hele tocht.
Het uitstappen stroomopwaarts voor de Sint-Jorissluis lukt redelijk.
Er is een drijvende steiger die niet te hoog is voor 'n kajak maar de trap is smal en kort.
Zeker op je eentje is het toch even sleuren aan de kajak om hem tot boven te krijgen.
Net stroomafwaarts voorbij de sluis is er niet direct een mogelijkheid om je boot weer op het water te krijgen.
Uitgerekend 370 meter verder (langs een smal gangpad) moet je de boten dragen tot de jachthaven Portus Ganda.
De vlottende steigers van de pleziervaart zijn afgesloten, maar je kan tot net voor het hek ervan ook op een drijvende steiger geraken.
Deze is iets hoger en daarom iets lastiger om terug in je kajak te geraken.
Hier zijn we met onze sit-on-tops natuurlijk ook weer in het voordeel!
Het is ook opletten, deze vlottende steiger "zweeft" boven het water, bij het instappen kan je kajak eronder door schuiven en dan is het gegarandeerd plons!"
Bovenstaande was dus nu ook weer het geval, alleen was het uitstappen aan de niet-afgesloten hoge steiger nu iets makkelijker dan er instappen.
Firmin pakte het slimmer aan en ging eruit via de lagere steigers van de jachthaven.
Probleem was wel dat deze door 'n hek afgesloten waren van onze steiger, maar ook hier paste onze ere-voorzitter een mouw aan.
Met de hulp van de andere deelnemers slaagde hij erin om rond dit hek te kruipen...
Na alweer deze 370 meter met de 4 boten gesjouweld te hebben en daarbij even gepauzeerd te hebben ging het opnieuw stroomopwaarts op de Leie.
Maar niet alvorens we op de Korenlei (overkant van de beroemde Graslei) de inwendige mens aangesterkt hadden.
Met een prachtige zonsondergang kwamen we zonder problemen aan ons beginpunt.
Een eigenaar van een plezierboot kon het niet appreciëren dat we in de buurt van zijn ligplaats onze boten uit het water wilden halen.
Dit omdat andere kajakvaarders schade aan z'n boot en z'n gangway hadden veroorzaakt.
Dat kan misschien zijn, maar daar hadden wij toch geen schuld aan?
Enfin, terug een stuk richting Gent gevaren en daar vonden we wel een mogelijkheid om aan de wal te geraken.
Eens te meer blijkt dat de kajaksport ook nood heeft aan duidelijke regels die verdraagzaamheid met andere "watergebruikers" garanderen en vooral dat de nochalance van sommige kajakvaarders, die het daarmee voor andere kajakvaarders verpesten, aan banden gelegd wordt.
Hoewel sommige mensen altijd reden tot klagen zullen hebben, natuurlijk!
❗️Opgelet
👨💻 Gelijkende peddeltochten
ℹ️ Andere info
- Deze route kan je ook terugvinden op Wikiloc
- Een PDF-brochure over de Scaldissluis
- Kajak varen in het centrum van Gent op de website van Kajaktourtochten
Lees de disclaimer!
Contacteer me alsjeblieft als je mijn foto's wenst te gebruiken. Please contact me for using my pictures. |